نامه را ننوشتم وسالهاست
که منتظر رد پایی از او هستم
نمی
دانم شاید هیچ گاه صدای پایش رانشنوم این صبر طولانی من برای خیالی پوچ باشد اما
سالهاست برای دل خودم نامه می نویسم واز تو میگویم تویی که نامه ای را ننوشتی ونه
حتی آمدی از تویی که هیچ گاه مرا ندیدی نگذاشتی صدای پایت نوازشگر گوش های من
باشند.
شاید هیچ گاه صدای پایت به گوش هایم نرسد وهیچ گاه رویت را نبینم اما عشقت
برای همیشه در قلب من است ونمیتوانم آن را بیرون کنم شاید برای تو آسان باشد اما
برای قلب صاف وبی زنگار من اصلا آسان نیست اما باز برعشقِ،احساس وتمام وجودم غلبه
میکنم تا تو بدانی که،که بودم،که هستم وکه خواهم بود که بدانی در این سالها چه
رنجی را کشیدم ودم نزدم،که بدانی سالها قلبم رازیر خاک ها مدفون کردم که بدانی
سالهاست عشق تو عقل مرا ربوده و به غیر ازتو به هیچ کس وهیچ چیز فکر نمیکنم آری
کاش بیایی تا بتوانی قلب کوچکم را از میان هزاران فرسنگ خاک در بیاوری تا بتوانی
تسکین دهنده ومرهم دل شکسته ومجروح من باشی تا بتوانی از دردی که دراین سالها
کشیده ام کمی وفقط کمی بکاهی می دانم خواسته زیادی است اما بهای خوبی است که بفهمی
وبدانی سالها منتظروچشم به راه بودن چه
قدر سخت است چه قدر سخت است منتظر باشی وکسی نباشد؟کاش می شد حرفهایم همه اش واژه
میشدند وبر این سطر پایان ناپذیر پوچ خلاصه می شدند اما حرف بسیار زیاد است و دل
من شکسته تر از آن که فکرش را می کنی ونمی
توانم تمام واژه های قلبم رابیاورم بر این سطر کوچک وهمین قدر نوشتم تابدانی که
چقدر در زندگی من مهمی و اهمیت داری تا بدانی که تو نیز یکی از اعضای وجود من هستی
ومن بدون تو پوچ پوچ
پوچم وتوخالی!
سلام. مرسی که به وبلاگ من اومدی وبلاگ فوق العاده ایی داری برایت آرزوی موفقیت دارم